W XVIII wieku i pierwszej połowie XIX stulecia Budziszyn był własnością Komierowskich, w tym w 1825 roku Franciszka Komierowskiego, sędziego pokoju powiatu czerskiego. Od 1852 roku w rękach Karskich, od 1857 roku Ciechomskich, później Tschirschnitzów, od 1899 roku Lwa Jasińskiego, a potem Anny Tyczyńskiej. W późnych latach dwudziestych XX wieku właścicielem Budziszyna Wielkiego był Teodor Załuski. Jego majątek liczył 154 hektary. Budziszyn Mały należał w tym czasie do Marii Krukowskiej, której majątek liczył 140 hektarów, a Budziszyn pozostawał w rękach Antoniego Jechalskiego, którego majątek liczył 130 hektarów.