Drewniany dwór, parterowy, nakryty dachem naczółkowym, wzniesiony w XVIII wieku dla Zaborowskich. Potem przedłużony w kierunku północno-zachodnim o część murowaną i około połowy XIX wieku uzupełniony o murowaną sionkę o półkoliście zamkniętych otworach okiennych i drzwiach z nadświetlem. Drewno, z którego wzniesiono dwór, z biegiem lat uległo odkształceniom. Widać to doskonale w rozchwianych liniach ścian, w nierównościach dachu, wykrzywionych otworach okien. Nie jest to jednak proces, który można by nazwać zniszczeniem. Jest to raczej naturalna uległość wobec czasu, która ostatecznie decyduje o uroku starej szlacheckiej siedziby. Jest to historia i trwanie. Często zapominają o tym ci, którzy podejmują się dzieła odbudowy.