Wiek XIX przyniósł wielką społeczną rewolucję. Dawne elity artystokratyczno--ziemiańskie powoli zaczynały ustępować miejsca nowej warstwie społecznej: magnatom finansowym, przemysłowcom, wielkim fabrykantom – Epsteinom, Kronenbergom, Bersonom, Natansonom. Ten szybki awans oznaczał nie tylko liczne przywileje, ale również liczne obowiązki. Tak jak kiedyś pan feudalny ponosił odpowiedzialność za poddanych mu chłopów, tak w wieku uprzemysłowienia właściciel fabryki odpowiadał za pracujących w niej robotników. Tę świadomość miał Ignacy Hordliczka, który obok założonej w Trąbkach w 1836 roku huty „Czechy” wzniósł osadę robotniczą, szkołę, czytelnię, sklepy, szpitale, kasę oszczędności – pogrzebową i emerytalną. Były one utrzymywane ze składek robotników, ale ewentualne niedobory Hordliczka pokrywał z wysokich dochodów huty. Przez współczesnych osada „Czechy” uznawana była za wzór tzw. patronackiej organizacji przedsiębiorstw. Sam Hordliczka zamieszkał we wzniesionym w 1838 roku domu, który choć nie był siedzibą właściciela ziemskiego majątku, formą i usytuowaniem w parku przypominał ziemiański dwór. Klasycystyczny, parterowy, nakryty dachem czterospadowym, z wystawką na osi zwieńczoną trójkątnym frontonem, w którego tympanonie inicjały „I” (Ignacy) „H” (Hordliczka) i data „MDCCCXXXVIII”. Dwór był nieco przekształcany w drugiej połowie XIX oraz na początku XX wieku i z tego zapewne czasu pochodzi drewniany, poprzedzający wejście czterokolumnowy ganek wspierający balkon.

W 1783 roku wieś we władaniu Stanisława Bielińskiego, cześnika koronnego i starosty garwolińskiego. W 1835 roku Trąbki kupił Ignacy Hordliczka (1786–1854), przemysłowiec czeskiego pochodzenia. W 1808 roku opuścił Pragę i przybył najpierw na Śląsk, gdzie rozpoczął pracę w fabryce sztucznego octu, potem w 1822 roku trafi ł do wsi Barcząca w guberni warszawskiej, gdzie dysponując niewielkim kapitałem, założył hutę szkła i kryształów. W 1836 roku przeniósł hutę do Trąbek i nazwał „Czechy”, na pamiątkę kraju pochodzenia. Do Hordliczków Trąbki należały do końca. W późnych latach dwudziestych XX wieku w Trąbkach były trzy większe własności: Stanisława Hordliczki licząca 82 hektary, Edwarda Hordliczki licząca 110 hektarów i Ludmiły Eisner licząca również 110 hektarów.

Dom i park w bardzo dobrym stanie. Obiekt niedostępny, widoczny z większej odległości. Własność prywatna.

Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu, Poznań 2013.
Zdjęcie: Piotr Libicki