Ten usytuowany na lekkim wzniesieniu dwór przypomina nieco – toutes propor-tions gardées – malownicze wille włoskie spoglądające z wysokości wzgórza na rozległy krajobraz. Zbudowany został z końcem XIX wieku, jest budowlą piętro-wą, z nieregularnymi parterowymi dobudówkami w elewacji ogrodowej. Na osi elewacji frontowej płytki ryzalit, artykułowany w dolnej kondygnacji lizenami, w górnej pilastrami i zwieńczony trójkątnym naczółkiem. Wejście poprzedza ganek o czterech żeliwnych kolumienkach podtrzymujących balkon piętra. Najoryginalniejszym elementem jest dodatkowa kondygnacja nad skrajną częścią dworu o triadzie półkoliście zamkniętych okienek. To ona stwarza sugestię, że część budynku zamienia się w wieżę-belweder, i to ona każe nam dostrzegać w koziczyńskim dworze podobieństwo do willi włoskiej Kampanii czy Toskanii. Sprzyjają temu również niskie dachy – dwuspadowy na korpusie dworu i namiotowy na wieży-belwederze.