Dwór wzniesiony w 1929 roku dla Stefana Komierowskiego, inżyniera chemika i nafciarza, w stylu polskim, w jego willowej wersji nawiązującej do tradycji palladiańskiego wiejskiego domu centralnego o równorzędnych elewacjach, w duchu słynnej willi Rotonda pod Vicenzą. Parterowy, nakryty dachem czterospadowym, z dwukolumnowym wgłębnym portykiem poprzedzającym wejście i zwieńczonymi trójkątnymi frontonami-wystawkami na osi wszystkich czterech elewacji. Naroża budowli, wgłębnego portyku oraz wystawek boniowane. W tej samej willowej wersji co dwór w Ujazdowie wzniesiono dwory w Adamowiźnie, Kurczowej Wsi i Boguszówce oraz niektóre wille Konstancina, Podkowy Leśnej i Milanówka. Trudno przecenić wpływ Andrei Palladia (1508–1580), wielkiego włoskiego architekta doby renesansu, na rezydencjonalną architekturę na świecie i w Polsce od początku XVII wieku aż do II wojny światowej, w szczególności od drugiej połowy XVIII wieku aż po początek XX stulecia.

W 1783 roku własność Kolonkowskich i Ujazdowskich, którzy byli prawdopodobnie odwiecznymi właścicielami Ujazdowa. W XX wieku i aż do II wojny w rękach Komierowskich, w tym w późnych latach dwudziestych Stefana Komierowskiego, inżyniera chemika i nafciarza. Majątek liczył wówczas 210 hektarów.

Dom niezamieszkany, w dobrym stanie. Park zdziczały. Obiekt niedostępny, słabo widoczny z większej odległości.

Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu, Poznań 2013.
Zdjęcie: Piotr Libicki