Pałac w Bobowicku

Bobowicko często zmieniało swoich właścicieli. W XV wieku należało do rodu Wata, panów na Kosieczynie i Nądni koło Zbąszynia, z kolei w XVI wieku do rodu Seydlitzów (Zajdliców), a od 1590 roku właścicielem Bobowicka był Jerzy Nadelwicz - Kręski, kolejno od 1629 r. Kasper Sack, i od 1653 r. Henryk Sack, a od 1665 r. Piotr Bojanowski, który już w 1666 r. sprzedała Bobowicko Kasprowi Zajdlicowi. Po jego śmierci dziedzicem majątku został jego syn Jan Baltazar Zajadlic. W 1707 roku Bobowicko wraz z folwarkiem Karola Spoczynek (Karolewo) nabył Adam Kalckreuth z Policka. Natomiast jego syn Karol Zygmunt zwany „szalonym Kalckreuthem” wydał swoją jedyną córkę Karolinę za szlachcica Stefana Adama Dziembowskiego. I tak Bobowicko trafiło do rodziny Dziembowskich. Inne źródła podają, iż Stefan Adam Dziembowski został właścicielem Bobowicka w 1730 roku. Po jego śmierci, kolejnymi właścicielami byli jego potomkowie, którzy gospodarzyli tu do 1945 roku (należało do nich również Karolewo). Jako jednych z nich wymienia się synów Stefana, Karola Bogusława Dziembowskiego oraz Władysława Zygmunta Dziembowskiego.
Kiedy zbliżał się front w styczniu 1945 roku Dziembowscy wyjechali w głąb Niemiec.

Pałac w Bobowicku to barokowy obiekt, który został wzniesiony w drugiej połowie XVIII wieku na miejscu starszego budynku. Około połowy XIX wieku został on powiększony o płytkie ryzality na osiach dłuższych boków. Kolejna przebudowa nastąpiła około 1910 roku, kiedy dodano dwa pseudoalkierze. W 1971 roku, po pożarze, pałac został odbudowany. Obiekt jest murowany, założony na planie prostokąta z pozornymi ryzalitami i dobudówkami, dwutraktowy, parterowy (jedynie ryzality są piętrowe), nakryty dachem mansardowym z wystawkami. Elewacje dwukondygnacyjnych ryzalitów rozczłonkowane są pilastrami, które podtrzymują trójkątne przyczółki. Od frontu przyczółka zdobi kartusz z herbem Dziembowskich – Pomian. Elewacja ogrodowa wzbogacona jest z kolei pozornymi, parterowymi alkierzami.

Po zakończeniu się II wojny światowej pałac był wykorzystywany przez Technikum Rolnicze i Hodowlane. Obecnie stanowi własność prywatną i od kilku lat jest w remoncie.

• Józef Pilch, Stanisław Kowalski, Leksykon zabytków architektury Pomorza Zachodniego i ziemi lubuskiej, Warszawa 2012.
• Waldemar Dramowicz, Z dziejów rodu Dziembowskich herbu Pomian z powiatu międzyrzeckiego [w:] Nadwarciański Rocznik Historyczno-Archiwalny 2/7, 121-129, 2000.

Opracowała: Nina Herzberg-Zielezińska, zdjęcia: www.zamkilubuskie.pl, Jerzy Dubiel (udostępniono za zgodą autora)