Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1462 roku. W 1491 roku należała ona do Jana Malickiego z Malic. W 1564 roku wieś była własnością rodu Kadłubiskich. W II połowie XVII wieku właścicielem tego majątku był Mikołaj Rulikowski, z którym toczył prywatną wojnę mieszkający w Wólce Poturzyńskiej Aleksander Kryczyński, pułkownik tatarski na służbie Rzeczypospolitej. Kryczyński był przywódcą Lipków - zbuntowanych Tatarów polskich, którzy w 1672 r. przeszli na stronę Turcji, a także postrachem sąsiadów. Jego osoba pojawiła się na kartach „Pana Wołodyjowskiego", ostatniej części sienkiewiczowskiej „Trylogii". Pewne cechy dzieli także z jedną z postaci tej powieści - Azją Tuhajbejowiczem. W XVIII i XIX stuleciu Kadłubiska należały do rody Świeżawskich. Z końca XIX wieku pochodzi przekaz, że we wsi znajdował się „dwór staroświecki, od dwóch wieków rezydencja Świeżawskich, którzy w ziemi bełskiej tradycyjnie urzędy sędziowskie piastują" [cyt. za Wiesław Bondyra, Słownik historyczny miejscowości województwa zamojskiego]. W 1930 roku jako właściciel z tego rodu wymieniany jest Tadeusz Świerzawski. Do czasu wybuchu II wojny światowej w skład majątku wchodził park dworski, który zachował się do dziś jedynie częściowo, znajduje się w nim kilka pomnikowych drzew.
