Twój koszyk jest pusty
Liczba produktów w koszku: 0.
Lokalizacja: województwo łódzkie, powiat łęczycki, gmina Piątek
Rodzaj obiektu: | Dwór |
Zastosowanie: | własność prywatna |
Stan zachowania: | Ruiny |
Zespół: | dworsko-parkowy |
Skład zespołu: | dwór, park |
Numer rejestru: | 489 |
Organ wpisujący: | Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Łodzi |
Data wpisu: | 10 Kwi, 1979 |
Przeczytaj więcej informacji o dworze w Janowicach. Poznaj jego historię. Miłego czytania!
Na początku XVII w. Janowice należały do Macieja Łubnickiego. W 1804 r. Balbina z Czarneckich Ostrowska sprzedała je Leonowi Bagińskiemu. Gdy ten zmarł w 1817 r. odziedziczyła je jego córka, Benigna Sztembarthowa. Część majątku w spadku przypadła także jej braciom – Konstantemu i Karolowi Bagińskim, jednak w 1828 r. odsprzedali je oni siostrze. W 1839 r. zmarł mąż Benigny, Celestyn Sztembarth. Benigna dziedziczyła majątek wraz z dziećmi: Wiktorią, Kazimierzem, Hiacyntem, Florianem, Henrykiem i Augustem. W 1849 r. Hiacynt sprzedał matce swoją część. W 1855 r. zmarł August, a jego cześć majątku przypadła matce. W 1856 r. Benigna część przejętą po Hiacyncie przekazała jego synowi Jakubowi Sztembarthowi. W 1857 r. majątek w Janowicach został wystawiony na publiczną licytację, na której zakupił go Leonard Meringe i jeszcze w tym samym roku sprzedał Feliksowi Łoskowskiemu. Kolejnym właścicielem majątku został syn Feliksa i Heleny ze Ślewińskich, sędzia Jan Łoskowski. Ożenił się on z Marią Chełmońską, córką malarza Józefa Chełmońskiego. Małżeństwo doczekało się trójki dzieci: Izabeli, Marii i Jana. Jan Łoskowski w końcu XIX w. i w I poł. XX w. wywarł duży wpływ na rozwój swojego regionu i działalność społeczną. W 1899 r. czynił wysiłki w kierunku założenia ochotniczej straży pożarnej. W 1903 r. zaczęło swoją działalność Towarzystwo Straży Ogniowej Ochotniczej w osadzie Piątek. Na początku II wojny światowej Jan i Maria zostali wysiedleni z Janowic i zamieszkali w Warszawie u córki Izabeli, która wyszła za mąż za Stefana Twardowskiego i urodziła troje dzieci: Tomasza, Zbigniewa i Elżbietę. Maria zmarła jeszcze przed wojną, w 1932 r. Jan zginął w powstaniu warszawskim. Podczas okupacji niemieckiej majątkiem w Janowicach zarządzał Niemiec Kincy. Na czas jego powołania do armii, zastępowała go jego matka. W 1945 r. majątek został przejęty przez Skarb Państwa i w części rozparcelowany. Pozostałą część wraz z dworem i zabudowaniami gospodarczymi przejęła Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna w Gaju, która zarządzała nią do końca 1980 r. W 1981 r. RSP w Gaju połączyła się ze spółdzielnią w Pęcławicach. W tym czasie doszło do dewastacji dworu. W 1999 r. dwór, park, stawy i przyległe tereny zostały zakupione przez osobę prywatną, która chciała przywrócić im dawną świetność. Do chwili obecnej dwór nie został odbudowany i niszczeje.
Dwór w Janowicach wybudowano w II poł. XIX w. Położony jest na niewielkim wzgórzu. Jest to budynek murowany na podmurówce ceglanej, otynkowany, parterowy, na planie prostokąta, z dwoma piętrowymi ryzalitami i częściowo podpiwniczony. Do jego ściany bocznej przylega otwarta kolumnada. Parterowa część budynku pokryta była dachem dwuspadowym, zaś dach nad piętrem także dachem dwuspadowym z kalenicą prostopadłą do linii kalenicy dachu nad niższą częścią. Naroża części wejściowej są boniowane. Boniowanie na piętrze przechodzi w pilastry na niskich postumentach. Szczyt wieńczy attyka schodkowa. Cześć gospodarczą dworu wieńczy attyka z tralkowej balustrady ze słupami w narożach. Okna na parterze miały profilowane obramowania kamieniarskie. Nad głównym wejściem znajduje się balkon z ozdobną żelazną kratą. Część budynku znajdująca się na lewo od wejścia głównego jest trzytraktowa, a na prawo dwutraktowa, w części środkowej i zachodniej – dwukondygnacyjna. Na parterze dworu znajdowało się jedenaście pomieszczeń, zaś na piętrze cztery pokoje dziecinne, korytarz i wędzarnia. Obecnie dwór jest w stanie ruiny. Jego fundamenty i ściany zewnętrzne mają dużo ubytków, zaś ściany wewnętrzne zostały zniszczone po zawaleniu się dachu. Stropy w pomieszczeniach są pozarywane i zawilgocone. Kolumnada na tarasie również została zniszczona, tak samo jak część tarasu i schody. Zrujnowany jest także frontowy ganek i schody. Całkowicie usunięto stolarkę okienną.
Krajobrazowy park dworski założono pod koniec XIX w. Składał się z ogrodu na wzgórzu, zespołu stawów oraz obrzeża parkowego wokół nich.
Na terenie majątku poza dworem znajdowały się także: stajnia i obora z kamienia, chlewnia, murowana z cegły stodoła, spichlerz z piwnicami z lodem, dwuizbowe pomieszczenie dla stelmacha, kuźnia, murowany kurnik, ziemna przechowalnia na owoce, budynek elektrowni, piwnice do przechowywania warzyw, cieplarnia i browar.
We dworze w Janowicach w 1887 r. zmarł pierworodny syn malarza Józefa Chełmońskiego, nie dożył pierwszych urodzin.
Przed wybudowaniem murowanego dworu Łoskowscy mieszkali w Janowicach w drewnianym dworku, znanym z obrazu Chełmońskiego „Sobota na folwarku” z 1869 r.
Opracowała: Aleksandra Szafrańska-Dolewska, zdjęcie: Tadeusz Nowiński (udostępniono za zgodą autora).
Indico S.C. , Przyjaźni9, 84-215 Gowino
NIP: 5882424318, REGON: 366309509
Kontakt z redakcją: