Rodzina Kindermannów przybyła do Polski w latach 30. XIX w. z Warnsdorf, miasteczka na pograniczu Łużyc i Czech. Początkowo Franz Kindermann z żoną Wilhelminą z domu Kindt osiedlili się w Warszawie, dopiero potem przeprowadzili się do Łodzi. W 1837 r. urodził im się syn Franciszek, który zaczął budować tkackie imperium. W 1859 r. ożenił się z Matyldą z domu Holzschuher. Zaczął bardzo skromnie, od dwóch małych warsztatów tkackich i wynajętej izby przy obecnej ul. Tuwima, w której zamieszkał z żoną. Dzięki zarobionym tam pieniądzom rozpoczął w 1866 r. budowę domu przy ul. Św. Andrzeja (obecnie ul. Struga). Tam też przenieśli swój warsztat. Po 10 latach na tyłach posesji wybudowali dużą tkalnię ręczną, którą w kolejnych latach systematycznie rozbudowywali. Po blisko 40 latach, w 1898 r. Franciszek uruchomił na ul. Łąkowej, będącej przedłużeniem ul. Św. Andrzeja duże zakłady wyrobów wełnianych, które ugruntowały jego pozycję wśród czołowych fabrykantów w Łodzi. Franciszek udzielał się społecznie i charytatywnie. Działał w Zgromadzeniu Majstrów Tkackich, Łódzkim Chrześcijańskim Towarzystwie Dobroczynności. Należał do zarządu Kasy Pożyczkowej Łódzkich Przemysłowców oraz komitetu dyskontowego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu Łódzkich Przemysłowców. Z małżeństwa z Matyldą miał dwanaścioro dzieci, którym w 1906 r. przekazał zarządzanie majątkiem. Zmarł w 1915 r. Spośród licznego potomstwa Matyldy i Franciszka znaczącą rolę w historii Łodzi odegrało ich trzech najstarszych synów: Gustaw Adolf, Juliusz i Rudolf Leopold.
Gustaw Adolf Kindermann udzielał się w sferach finansowych i gospodarczych miasta. Nie założył własnego przedsiębiorstwa, lecz zajął się zarządzaniem zakładami ojca.
Gustaw Adolf swój pałac wybudował przy ul. Piotrkowskiej 151. Zaprojektował go prawdopodobnie w 1910 r. Franciszek Chełmiński. Budowano go w latach 1910-1911, a wystrój i wyposażenie uzupełniano jeszcze przynajmniej do 1913 r. Pałac łączy w sobie cechy wczesnego renesansu florenckiego z akcentami neoromańskimi. Składa się z dwupiętrowego budynku frontowego i długiej trzypiętrowej oficyny. Fasada frontowa stoi na granitowym cokole i oblicowana jest płytami z piaskowca. Wieńczy ją mocno wystający przed lico gzyms. Środek elewacji na wysokości pierwszego piętra zdobi arkadowy wykusz z dwudzielnymi oknami po bokach i trójdzielnym oknem ponad nimi. Wszystkie okna oraz otwór bramny, który usytuowano po lewej stronie fasady, zamknięte są półkoliście. Parter i sklepienia okienne na nim są boniowane. Elewacja oficyny zdobiona jest przez arkadową loggię, z której kamienne schody prowadzą do ogrodu. Parter w budynku frontowym przeznaczony był na cele handlowe, z kolei piętra (w budynku frontowym i oficynie) służyły za mieszkanie dla właściciela. Wystrój wnętrz pałacu był na bardzo wysokim poziomie – zdobiły je marmury, boazerie ze szlachetnych gatunków drewna, bogate sztukaterie i meble wykonane na zamówienie. Gustaw Adolf krótko cieszył się swoją rezydencją, ponieważ zmarł w 1920 r. W pałacu mieszkał jego syn Arno wraz z rodziną. Parter wynajął na biura i składy firmy Schlösserów z Ozorkowa. W 1951 r. pałac przejęła prokuratura wojewódzka. Obecnie w pałacu siedzibę ma prokuratura apelacyjna.
Sklep
Ogłoszenia
