Steinertowie to jedna z najstarszych rodzin fabrykanckich w Łodzi. W 1829 r. Karol Gottlob Steinert wraz z synem Karolem Gottliebem juniorem, przybyli tu z Chemnitz w Saksonii. W latach 30-tych XIX w. uruchomili swój zakład na posesji przy ul. Piotrkowskiej. Tam też w 1839 r. postawili typowy dla ówczesnej przemysłowej Łodzi dom – parterowy, w którym znajdowało się mieszkanie i warsztaty. Kilka lat później powstał mniejszy dom warsztatowy - typowy dla kolejnego okresu, parterowy budynek nakryty dwuspadowym dachem naczółkowym. W latach 50-tych XIX w., w głębi posesji Adolf Konrad Steinert wybudował większy budynek fabryczny, który otwierał nowy okres w rozwoju firmy.
Przy ul. Piotrkowskiej 272 swój pałac postawili synowie Adolfa, Karol i Emil Steinert. Został on wzniesiony w latach 1909-1911 wg projektu berlińskiego architekta Alfreda Blacke. Pałac reprezentuje tzw. deutsche renaissance stil, czyli styl uznawany w Niemczech za narodowy – miał on na celu podkreślenie narodowości jego mieszkańców. Usytuowany w pierzei ulicy pałac, składał się z dwóch niezależnych od siebie budynków, posiadających dwie bramy wjazdowe, które łączy wspólna fasada bez komunikacji. Od strony dziedzińca podział ten był podkreślony murem, który dzielił ogród na dwie części. Fasada pałacu jest symetryczna, rożni się tylko szczegółami. Na jego skrzydłach umieszczone są dwa dwukondygnacyjne wykusze, półkoliście zamknięte bramy, a nad nimi trójdzielne okna, które wieńczy ornament wstęgowy. Między tymi oknami znajduje się kartusz z datą budowy pałacu. Nad bramami wjazdowymi umieszczono symbole włókienniczej profesji właścicieli - charakterystyczną figurkę prządki otoczoną industrialnym motywem zębatego koła. W elewacji ogrodowej znalazły zastosowanie malownicze elementy konstrukcji ryglowej. Budynek jest dwupiętrowy, z łamanym mansardowym dachem, ze szczytami obramowanymi wolutami. Do niedawna w pałacu mieszkali lokatorzy i mieścił się Regionalny Ośrodek Badania i Dokumentacji Zabytków. Obecnie lokatorzy się wynieśli i budynek czeka na remont.