W latach 1180-1220 znajdujemy pierwsze wzmianki o Sulicicach. W 1400 r. był to już majątek rycerski na prawie polskim. Gniazdo rodowe Sulickich - kaszubskiej szlachty rodowej herbu Mora i herbu Korona.

Brakuje informacji o tym obiekcie.

O wsi Słuchowo położonej przy trasie wojewódzkiej Wicko-Krokowa wiemy niewiele, jeszcze mniej o samym dworze. Po oryginalnym obiekcie pozostała zabytkowa brama.

Brakuje informacji o tym obiekcie.

W 1423 roku wieś nabyły norbertanki z Żarnowca. Dworek w centrum wsi zbudowany został na przełomie XVIII/XIX wieku. Wieś znana jako miejsce urodzenia Floriana Ceynowy- twórcy regionalizmu kaszubskiego.

Gęś po raz pierwszy wzmiankowana jest w dokumentach z 1347 roku. Jest to dawna siedziba rodu Wejherów. W 1377 roku jako właściciel wymieniany jest Wejher von der Gaus. Później majątek musiał przejść w inne ręce.

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1342 roku i dotyczy granic klasztoru żarnowieckiego. W 1623 roku jest w rękach Gneomara Reinholda Krokowskiego, później pełni rolę tzw. królewszczyzny.

Najstarsza wzmianka o wsi pochodzi z 18 lub 20 listopada 1379 roku. Pogorzelice były wsią szlachecką należącą do rodu von Grumbkow. W 1426 roku nabył ją jeden z członków rodziny von Stojentin.

Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z ok. 1400 roku. Było to gniazdo rodowe Parszkowskich, od 1755 r. własność Donimirskich, potem Łyśniewskich (po 1776 r.). Od 1846 r. była siedzibą Koziczkowskich spod Mirachowa.

Pierwsza wzmianka o Pogorszewie pochodzi z roku 1340 z dokumentu opisującego granice Redkowic. Wówczas właścicielem był niejaki Sobiesław (Sobeslaus). W 1353 roku komtur gdański nadał połowę wsi Wojciechowi.

Brakuje informacji o tym obiekcie.

Przypuszczalnie wieś związana jest ze szlacheckim rodem Rybków (Repken, Ripke, Ropke). Co najmniej od 1507 r. (akt lenny wystawiony przez księcia szczecńskiego Bogusława X) Rybki należały do Lęborka.