Zanim powstał pałac, istniał tu ceglany dwór, który jednak uległ zniszczeniu w wyniku działań I wojny światowej. Został odbudowany w 1920 roku już w formie neobarokowego pałacu. Spłonął on jednak w 1922 roku. Jednak został szybko odbudowany według pierwotnego projektu. Obecny budynek pochodzi zatem z lat 1920-1922. Pałac jest obiektem jednokondygnacyjnym i jest pokryty dachem mansardowym, z dwukondygnacyjnym ryzalitem na osi od frontu i ogrodu. Od strony elewacji ogrodowej znajduje się duży taras, który jest wsparty na czterech kolumnach porządku jońskiego. Pierwotnie miał on zabudowane boczne ściany. Do elewacji południowo-zachodniej jest dobudowana niższa oficyna, która jest utrzymana w stylu reszty obiektu.
Po zakończeniu się II wojny światowej w majątku utworzono PGR. W samym pałacu mieściło się biuro, przedszkole oraz mieszkania dla pracowników. Po likwidacji PGR-u pałac zaczął podupadać w ruinę. Od 1997 roku w rękach prywatnych. W 2001 roku nowy właściciel próbował utworzyć tu pensjonat. Obecnie ponownie znajduje się w rękach prywatnych i jest wystawiony na sprzedaż.