Dobra głobińskie określane są najstarszymi dobrami szlacheckimi. Już w 1396 roku wraz z Krzywaniem należały do słupskiego rodu mieszczańskiego von Vormann. Około 1450 roku jako właściciela wymienia się Lütcke von Massow. W 1713 roku posiadaczem Głobina był Georg von Vormann. W tym samym roku wieś została sprzedana podmistrzowi o nazwisku Krüger. Później majątek trafił do jego żony. Administratorem Głobina był wtedy Jacob Grothe. Po wdowie Krügera dobra głobińskie przeszły na własność Friedricha Neitzke, a następnie w 1783 roku na porucznika Philippa Heinricha von Somnitz.
W 1809 roku majątek kupił Georg Friedrich von Pirch. Z kolei w 1838 roku Głobino kupił August von Massow. Następnie w 1846 roku Głobino przeszło w ręce Ludwiga Gottfrieda Holtz. Po nim w 1862 roku majątek odziedziczył jego syn Christian.
Ostatnimi właścicielami majątku byli: w 1924 roku Franz Guhlke i w 1938 roku Ernst Guhlke.
Dwór znajdujący się w Głobinie był parterowy budynkiem, z drewnianym gankiem, wysuniętym przed lico muru. Po wojnie został rozebrany.
