Dwór w Borchowie

W połowie XII wieku Brochów należał do Żyrona, wojewody mazowieckiego, i jego syna Olta. Pod koniec XII i w XIII stuleciu własność klasztoru kanoników lateraneńskich z Czerwińska. Później siedziba Prawdziców, z których rycerz Jan Sowka otrzymał Brochów w 1304 roku od Bolesława II. Brochów pozostawał w rękach jego potomków później noszących nazwisko Brochowskich, w tym w pierwszej połowie XVI wieku w rękach Jana Brochowskiego, stolnika gostynińskiego, jego syna, również Jana, wojskiego warszawskiego, wraz z żoną Katarzyną z Ławskich, wojewodzianką mazowiecką, dobrodzieja miejscowego kościoła. W 1661 roku przez małżeństwo Agnieszki z Brochowskich z Olbrachtem Adrianem Lasockim, starostą wyszogrodzkim, przeszedł Brochów do Lasockich. Olbracht Adrian Lasocki (ur. 1631), poseł na sejm i kasztelan inowrocławski, stronnik króla Jana Kazimierza w wojnie ze Szwedami, zmarł w 1693 roku. Jego dwaj bracia, Paweł Lasocki i Mikołaj Lasocki, zginęli w obronie ojczyzny w czasie potopu, a trzeci brat Władysław Lasocki (1632––1696) odznaczył się w walce ze Szwedami. Adam Lasocki, urodzony w Brochowie, poseł na sejmy, kasztelan sochaczewski, zmarł w 1796 roku. W drugiej połowie XVIII wieku Brochów należał do kasztelana Józefa Lasockiego i jego syna Antoniego, pod koniec XIX stulecia do Jana Pawła Lasockiego i jego żony Heleny z Orsettich, w 1909 roku do Jana Lasockiego, a pod koniec lat dwudziestych XX wieku do Andrzeja Lasockiego. Majątek liczył wówczas 680 hektarów. W rękach Lasockich Brochów pozostawał aż do 1931 roku. W ten sposób od co najmniej 1304 roku przez 627 lat Brochów znajdował się w rękach tylko dwóch rodzin: Brochowskich i Lasockich, potomków tego samego antenata Jana Sowki Prawdzica. Od 1931 roku własność Franciszka Zdzisława Malanowskiego.

Dwór wzniesiony po 1820 roku dla Nepomucena Lasockiego i jego żony Franciszki z Mniewskich i następnie w latach 1886–1890 rozbudowany z inicjatywy Jana Pawła Stanisława Lasockiego i jego żony Heleny Marii z Orsettich. Wówczas do dworu dostawiono piętrowe skrzydło. Korpus dworu parterowy, nakryty dachem czterospadowym, z sionką od frontu zwieńczoną trójkątnym naczółkiem.

Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu, Poznań 2013.
Zdjęcie: Piotr Libicki