Wieś, pierwotnie nazywana Mojkowo, w dokumentach występuje od połowy XV wieku. Do 1673 własność Kępskich (Kempskich) herbu Jastrzębiec. Od 1676 w rękach Sierakowskich, a następnie od 1749 roku Kazimierza Rokitnickiego, archidiakona pułtuskiego, kanonika warszawskiego, sufragana płockiego. Od 1768 ponownie w rękach Sierakowskich. W 1791 roku sprzedana Leopoldowi Wernerowi i Feliksowi Bagińskiemu. Od 1834 roku w rękach Aleksandra Pruszaka, potem od 1835 roku Czechowiczów, od 1871 roku Zygmunta Foglera, od 1893 Antoniego Narkiewicza, a od 1897 roku do końca Edwarda Zakrzewskiego. U schyłku lat dwudziestych majątek liczył 252 hektary.