Dwór wzniesiony zapewne w XIX wieku, ukształtowany ostatecznie i rozbudowany w latach dwudziestych XX wieku z inicjatywy wdowy po Władysławie Reymoncie Aurelii Reymontowej przez budowniczego Wacława Jędrzejewskiego. Korpus główny parterowy, nakryty dachem czterospadowym, z czterokolumnowym drewnianym portykiem zwieńczonym trójkątnym szczytem dwuspadowego daszku. W elewacji ogrodowej również portyk kolumnowy, szeroki, nakryty daszkiem trójspadowym, przypominający rozwiązania stosowane w ramach niektórych projektów dworów w stylu polskim. Obok połączony z dworem budynek oficyny, z oddzielnym wejściem, parterowy, nakryty dachem czterospadowym. Przy nim niewielka dobudówka.