Dwór wzniesiony około 1880 roku dla Lucjana Tąkiela, wysoko podpiwniczony, złożony z dwóch piętrowych skrzydeł i parterowego korpusu-łącznika poprzedzonego na całej długości tarasem, nad którym daszek wsparty na żeliwnych kolumienkach. Na wszystkich częściach dworu dachy dwuspadowe. Naroża boniowane. Dwór jest dalekim wspomnieniem renesansowej serliowskiej willi typu Poggio-Reale, której skrzydła-ryzality ujmowały otwartą loggiami na dwóch kondygnacjach część środkową budynku. Przypomina też wznoszone w tym czasie... dworce kolejowe. Dziwić to nie może, skoro to właśnie dwór, pałac i za-mek stały się architektonicznymi wzorami tych nowych w miejskim krajobrazie budowli.