Dwór po ostatniej przebudowie w niewielkim stopniu – poza bryłą – przypomina wzniesioną w pierwszej połowie XIX wieku siedzibę. Parterowy, z portykiem na osi złożonym z dwóch par kolumn dźwigających trójkątny przyczółek. W jego tympanonie data 1808. Dach czterospadowy z półokrągłymi okienkami. Najdziwaczniejszym rozwiązaniem jest pokrycie dachu strzechą, spotykane w skromnych siedzibach szlacheckich w dawnych wiekach, ale nie w dworach epoki klasycyzmu. Wydaje się, że dzisiejszy architekt-restaurator uległ niektórym dziewiętnastowiecznym romantycznym teoriom, jakoby polski dwór był pochodną chłopskiej chaty, a nie uproszczonym typem architektury wysokiego rzędu, a więc architektury willowej i pałacowej. W efekcie dwór w Chotyni to coś pomiędzy pańskim domem a chłopską stodołą.