Wieś Leśce położona jest w gminie Garbów. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1383 roku Była to własność szlachecka o charakterze cząstkowym. W końcu XV w. funkcjonowały na terenie wsi dwa folwarki. W 1512 roku dobra Józefa z Lesiec zostały skonfiskowane za niestawienie się na wyprawę i nadane Stanisławowi Łodzi. W połowie XVII wieku większą częścią majątku lesieckiego władały lubelskie Brygidki, które nabyły te ziemie od Gabryjela Lesieckiego. Około połowy XVIII w. dobra Leśce należały do rodziny Dmińskich, a następnie Dąbrowskich i Ligowskich. Ludwik Dąbrowski właściciel dworu został odznaczony przez Króla Stanisława Augusta Orderem Świętego Stanisława. Jego synowie zniknęli w tajemniczych okolicznościach. W wykazie z 1795 roku jeden z nich, Michał wymieniony jest jako właściciel majątku (prawdopodobnie został podzielony między dwóch braci). W kolejnym zapisie z 1801 roku pojawia się czworo spadkobierców: Adam, Stefan, Wincenty oraz Honkordy. Natomiast w późniejszych dokumentach figuruje już tylko sam Michał Dąbrowski i jego dwie córki Julianna Marianna Rozalia i Lucyna Franciszka Marianna oraz dwóch synów Leonard Izydor Eugeniusz i Eligiusz. W 1823 roku Leśce dziedziczą dwaj synowie Leonard i Eligiusz, którzy w 1837 roku zostali uznani za wylegitymowaną szlachtę dziedziczną. Prawie sześćdziesiąt lat później wydana kopia dokumentu z Heroldii zaświadcza, że Leonard udowodnił posiadanie stanu szlacheckiego przez przodków od roku 1491. W 1836 roku po bezpotomnej śmierci Marcelego Ligowskiego dobra przeszły na dzieci jego brata. Po spłaceniu spadkobierców wyłącznym właścicielem został Ludwik Zembrzucki, który w 1837 roku sprzedał majątek Wojciechowi Kolczyńskiemu, a ten z kolei w 1839 roku Janowi Dobrzańskiemu. Sytuacja własnościowa majątku ustabilizowała się dopiero w 1850 roku, kiedy Leśce kupił Dionizy.
Od tego czasu aż do II wojny światowej majątek pozostawał w rękach jednej rodziny. Dionizy Trzciński wzniósł nową, zachowaną do naszych czasów siedzibę, którą usytuowano w niewielkiej odległości na zachód od starego dworu. Budowa nowego domu zakończona została w 1855 roku. Na początku XIX wieku na terenie folwarku znajdowały się 23 drewniane budynki gospodarcze i wiatrak. W 1906 roku właścicielem całości o powierzchni 419 ha został Witold Trzciński. Z małżeństwa z Zofią z Unrugów miał troje dzieci -zmarłego przedwcześnie Tadeusza, Zofię -rzeźbiarkę, żonę malarza i grafika Zygmunta Kamińskiego i Janinę zamężną z Bolesławem Studzińskim. W 1915 roku, podczas działań wojennych, spłonęła większość budynków gospodarczych folwarku, a szczęśliwie ocalał dwór. Okres międzywojenny był czasem odbudowy majątku. W 1933 roku w wyniku działu rodzinnego większą część majątku przejęli Janina i Bolesław Studziński, którzy zostali faktycznymi gospodarzami do chwili upaństwowienia. Po wojnie rozebrane zostało północne parterowe skrzydło dworu mieszczące kuchnie i w tak okrojonej formie obiekt zaczęła użytkować szkoła. Obecnie dwór znajduje się w rękach rodziny Stańczyków i jest po generalnym remoncie, za który otrzymał „Laur Konserwatorski”. We dworze funkcjonuje Dom Weselny: Dwór Leśce, a w budynku dawnej stajni jest sklep spożywczy.
Sklep
Ogłoszenia
