Pierwsze wzmianki o Głuchowie pochodzą z XIII wieku. W 1257 roku zanotowano istnienie folwarku.
Na początku XVII wieku Głuchowo wraz z wsią Obrąb od Łukasza Leskiego kupił Bernard Kruszyński. Po Bernardzie jego majątki odziedziczyli jego synowie: Jan i Hipolit. Hipolit objął po ojcu Nawrę, jednak już w 1661 roku zamienił ją ze swoim bratem Janem na Głuchowo i Obrąb. Hipolit zmarł w 1674 roku i wtedy Głuchowo oraz Obrąb powróciło w ręce Jana. Walerian Kruszyński zapewne jeszcze przed 1704 rokiem odziedziczył po swoim ojcu – Janie, Nawrę, Obręb, Głuchowo i Cichoradz oraz część Bolumina.
Właściciele Głuchowa często się zmieniali. Byli nimi kolejno:
- 1718: Jan Ciesielski – zakupił majątek od ówczesnego właściciela majątku Nawry – Piotra Kruszyńskiego
- 1736: Łukasz Ciesielski, a po nim jego córka Zofia, która wyszła za mąż za Trembeckiego
- 1777: synowie Zofii: Ignacy, Piotr i Stefan Trembeccy
- 1783: Stefan Trembecki
- 1790: Majątek od Stefana Trembeckiego kupił Bartłomiej Lipiński
- 1805-1815: hrabia von Dankelmann
- 1815-1867: Ernst Wilhelm von Reibnitz. To z nim wiąże się powstanie pałacu.
- 1867: August von Krocher
- 1871: August Ruperti
- 1901-1945: hrabia Gebhard Jan von Alvensleben. Był on żonaty z Rutt hrabiną von Kalnein spokrewnioną z Schulenburgami. Gebhard w posiadanie majątku wszedł dzięki kontraktowi majątkowemu, które jego ojciec Albrecht von Alvensleben (właściciel Ostromecka) sporządził na korzyść swoich synów.
Pałac znajdujący się w Głuchowie został wzniesiony z około połowy XIX wieku. Jednak pierwsza wzmianka dotycząca zabudowań gospodarczych i drewnianym dworze pochodzi z 1777 roku. Z 1892 roku pochodzi opis majątku, w którym dowiadujemy się o dwukondygnacyjnym pałacu. Jest to obiekt murowany wraz z przebudówką i werandą, pokryty łupkowym dachem. W pałacu znajdowało się 20 izb ogrzewanych oraz 3 komory i wędzarnia. W pobliżu zabudowań gospodarczych znajdował się dom administratorów majątku, który był nazywany pałacykiem. Został on rozebrany w 1945 roku. Wówczas został również podzielony cały majątek. Pałac wraz z parkiem stanowił całość, a folwark łącznie z gruntami przejęła Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna. Pałac natomiast został zajęty przez wojska radzieckie, a następnie polskie. Po opuszczeniu pałacu przez wojsko zorganizowano w nim miejsce ochronne dla dzieci repatriantów.
W 1948 roku w pałacu uruchomiono Państwowe prewentorium im. Dłuskiego. Obiekt od 2010 roku nie był użytkowany. Obecnie został przeprowadzony w nim remont, jest w rękach prywatnych.